#zijniet

Kan ik nog iets toevoegen aan #metoo? Als het aan Hanneke Groenteman ligt niet. Aan Matthijs’ tafel liet ze weten dat de actie haar deed denken aan de zwartepietendiscussie. “Het waaiert zo uit, het gaat alle kanten op”.  Ze fladderde onbestemd met haar handen en zuchtte diep om haar irritatie kracht bij te zetten. Ik was verbijsterd. Hadden haar brains ook aan gewicht verloren? Natuurlijk, het fenomeen zwarte piet is natúúrlijk niet racistisch. Althans, dat ís het wel, maar onbedoeld. Een doordenkertje dat ook aan #metoo voorafgaat: Ik jou verkracht? Dat is dan onbedoeld,  ik vond je gewoon leuk! Inmiddels weet iedereen: er is geen vrouw en ook steeds meer geen man die niet een metootje kan memoreren.

Ik jou verkracht? Dat is dan onbedoeld, ik vond je gewoon leuk!

Ook ik heb mijn traumatische ervaring.  Aangerand door de man die mij na werktijd naar huis bracht. Ik werkte als serveerster in Bistro la Forge. Hij bij een pizzeria verderop in de Korte Leidsedwarsstraat. Santos noemde hij zich. Ik vond hem leuk en spannend. Hij was veel ouder. Als achttienjarige bakvis was ik gevleid door zijn aandacht. Mijn toenmalige schoonzus vertrouwde het voor geen cent.

‘Santos is geen voornaam, Etchica, dat is een achternaam. Iemand die zijn echte naam niet zegt, is niet te vertrouwen.’ Haar waarschuwing sloeg ik in de wind. Ik zei ‘ok’ toen hij voorstelde mij naar huis te brengen. Het scheelde mij een nachtelijke busrit naar Uithoorn,  mooi meegenomen. Onderweg draaide hij onverwachts het grote parkeerterrein naast het Olympisch Stadion op.

‘Wat doe je?’

‘Niets.’ Hij reed zo ver mogelijk naar achteren, parkeerde de auto en wierp zich bovenop mij. Eén bonk man. Met geen mogelijkheid was hieronder uit te komen. Alleen, met een man wiens ware naam ik niet kende, op een donker verlaten parkeerterrein. Hij begon te zoenen, ik zoende met hem mee, instinctief wetende dat daar mijn kans op redding zat.

Hij kneep hard in mijn borsten en sjorde kreunend en hijgend aan mijn broek. Godzijdank een broek. Zijn geslacht leek alleen maar harder te worden naarmate mijn protest toenam. Agressief bonkte hij tegen mij aan. Ik gooide het over een andere boeg. Met veel geslijm wist ik hem te overtuigen. Ik wilde ook heel graag, maar niet nu… zullen we het voor een volgende keer bewaren, hm? Na een poosje gaf hij abrupt op. Het liefst had hij mij de auto uitgezet. Maar hij claimde een gentleman te zijn, dus bracht hij mij naar huis.

Ik was veilig.

Zou iemand Hanneke ooit tegen haar zin in stevig van Jetje hebben gegeven, hard in haar tieten hebben geknepen? Is ze ooit aangerand? Shetoo? Vast niet, laat ik er dus maar over opwaaieren.